Z zapisków kronikarskich wynika, że Agrykola zasługuje na miano kolebki sportu warszawskiego. Położony w północnej części Parku Łazienkowskiego ośrodek sportowy zawdzięcza swą nazwę budowniczemu i architektowi Stanisława Augusta Poniatowskiego - Karolowi Ludwikowi Agrykoli. W początkach dwudziestego wieku na terenach dzisiejszego stadionu organizowano wystawy rolnicze. W 1908 roku grono wpływowych osób uzyskało zatwierdzenie statusu Warszawskiego Koła Sportowego z siedzibą w Parku Agrykola i zezwolenie na uprawianie sportów: hippicznego, tenisa i tir aux pigeons (strzelanie do gołębi, ówczesny rodzaj sportu we Francji).
W 1912 roku powstało tutaj pierwsze w Warszawie boisko piłkarskie z sześciotorową bieżnią, ze skoczniami i rzutniami lekkoatletycznymi, wyposażone w drewniane trybuny. Chlubą Agrykoli były też pierwsze w Warszawie korty, wybudowane jeszcze przed I wojną światową. Koło zaczęło gromadzić młodzież przede wszystkim z popularnych warszawskich szkół: Ziemi Mazowieckiej, Rontalera, Zgromadzenia Kupców, Konopczyńskiego, Zamoyskiego. Bardzo szybko „sporty nowoczesne”, czyli piłka nożna i lekkoatletyka wyparły dotychczasowe dyscypliny uprawiane głównie przez osoby z tzw. elity towarzyskiej. Pod patronatem Sekcji Gier Ruchowych WKS odbywały się piłkarskie mistrzostwa warszawskich szkół. Co roku rozszerzano kontakty międzymiastowe. Mecze piłkarskie rozgrywane pomiędzy zespołami z Warszawy, Łodzi, Krakowa i Lwowa gromadziły tłumy widzów. W 1909 do Warszawy zjechała krakowska Wisła, która rozgromiła 7-0 reprezentację Warszawskiego Koła Sportowego. Rok później kombinowany zespół warszawsko-łódzki co prawda nie sprostał Cracovii i uległ gościom z Krakowa 2-5, ale zachwycił dość liczną widownie (mecz z Wisłą przeszedł bez większego zainteresowania). Odtąd piłka nożna rozkrzewiła się w Agrykoli na dobre. Mecz Sparty z Pragi czeskiej z reprezentacją Warszawy (11-1) w dniu 1 lipca 1914 roku był następnym etapem zdobywania Agrykoli i Warszawy przez piłkę nożną. Widzowie byli zachwyceni kunsztem Czechosłowaków. Nawet oporna dotąd prasa sportowa poświęciła temu wydarzeniu wiele miejsca.
Wybuch I wojny światowej na kilka lat całkowicie przerwał działalność WKS. Jednak od razu po uzyskaniu niepodległości obiekty sportowe w parku im. Sobieskiego znów odżyły. Najświetniejszy okres w historii Agrykoli to lata 1921-1930. Tłumy warszawiaków przyciągały trzy dyscypliny: tenis, lekkoatletyka i piłka nożna. Tutaj powstał pierwszy w stolicy klub tenisowy Lawn Tenis Klub. To na tych kortach miał miejsce debiut Polski w rozgrywkach Pucharu Davisa w 1925 roku. Polacy przegrali 0-5 z będącymi wówczas światową potęgą Brytyjczykami. Tutaj do wielkiej kariery startowała Jadwiga Jędrzejewska, zdobywając swoje pierwsze mistrzowskie tytuły. Prawdziwą królową Agrykoli była wówczas lekkoatletyka. Na jej stadionie odbywały się prawie wszystkie ważniejsze wydarzenia związane z tą dyscypliną. Zwyciężali tutaj Petkiewicz, Kusociński, Walasiewiczówna. Rywalizacja lekkoatletów Polonii, którzy także na Agrykoli mieli swoją siedzibę z zespołem stołecznego AZS o puchar prof. Wittiga była zawsze wielkim wydarzeniem sportowym. W dalszym ciągu rozwijała się piłka nożna. Niewielu chyba sympatyków piłkarzy „Czarnych Koszul” wie, że Agrykola była wtedy siedzibą stołecznej Polonii. W tym okresie Polonia miewała po 13 drużyn młodzieżowych, które trenowały w parku im. Sobieskiego. W 1921 roku na Agrykoli pojawił się nawet Józef Piłsudski by obejrzeć towarzyski mecz o mistrzostwo Polski, w którym lwowska Pogoń pokonała Wisłę z Krakowa 2-1. Tutaj wreszcie w 1925 roku w pierwszym międzypaństwowym meczu rozegranym w stolicy, reprezentacja Polski uległa USA 2-3. W 1930 roku Agrykola przechodzi w posiadanie Kuratorium Warszawskiego jako Szkolny Park Sportowy im. Jana III Sobieskiego i od tej pory stała się centrum sportu młodzieżowego. Pozwoliło to na dalszą rozbudowę. I tak powstały dwa tory saneczkowe a od strony ulicy Agrykola skocznia narciarska.
Okres powojenny to dalszy rozwój terenów sportowych. Młodzieży okolicznych szkół oddano do użytku boiska do koszykówki, siatkówki oraz basen kąpielowy. W miesiącach zimowych Kanałek Piaseczyński służył łyżwiarzom i hokeistom. Dziś trudno w to uwierzyć, że w latach 60 - tych XX wieku na obiektach Agrykoli odbywały się turnieje szkolnych drużyn hokeja na lodzie, zawody w łyżwiarstwie szybkim i narciarstwie klasycznym. Nadrzędnym celem Młodzieżowego Ośrodka Sportu nr 1 było koordynowanie działań w zakresie rozwoju sportu masowego szczególnie wśród młodzieży. Zadbano jednak również o najzdolniejszych bywalców obiektów sportowych w parku im. Sobieskiego. 24 lutego 1958 roku powołano Koło Przyjaciół Agrykoli, które wybrało Zarząd Międzyszkolnego Klubu Sportowego. W początkach swego istnienia MKS Agrykola był klubem wielosekcyjnym. Działały bowiem sekcje piłki nożnej, piłki ręcznej, siatkówki, lekkoatletyki, tenisa a nawet łucznictwa. Niestety w roku 1966 podjęto decyzję o budowie Trasy Łazienkowskiej oraz restauracji zamku Książąt Mazowieckich. Wspomniane inwestycje zrealizowano kosztem toru saneczkowego, kortów i kilku boisk. Ograniczyło to możliwości funkcjonowania placówki do minimum. Spośród wielu sekcji sportowych szanse dalszego egzystowania otrzymały jedynie piłka ręczna i piłka nożna. Mimo bardzo okrojonych możliwości MOS Agrykola stara się zachować swój charakter, jaki spełniał w początkach swego istnienia. Jest otwarty dla wszystkich zarówno dla młodzieży okolicznych szkół, jak również dla grup niezorganizowanych. Ważną data w historii Ośrodka jest rok 1998 kiedy to po kilku latach prac oddano do użytku nowoczesny pawilon sportowy. W trzy lata później gruntownie zmodernizowano główną płytę boiska z bieżnią LA. Od roku 2005 młodzież może cieszyć się z nowego kompleksu boisk do gier zespołowych. W najbliższych planach jest budowa pełno wymiarowego boiska piłkarskiego ze sztuczną trawą oraz hali sportowej dla piłkarzy ręcznych.